Przekład Trylogii autorstwa Jeremiasza Curtina z lat 1890-1893 bywa krytykowany za niedociągnięcia stylistyczne, te zaś wynikają często ze staroświeckiej metody przekładu "słowo w słowo". 

Możemy zaobserwować cztery zasadnicze efekty:

• Troje cudzoziemców (Helena, Bohun, Azja) wciąż znacznie różnią się od polskich bohaterów.

• Polska grupa jest znacznie mniej skupiona niż u Sienkiewicza.

• Za to rozśrodkowanie odpowiadają w dużej mierze postacie kobiece, które grupują się w lewym dolnym rogu wykresu.

• Język postaci Ogniem i mieczem najbardziej wyróżnia się spośród części Trylogii.

Umieściwszy kursor na wykresie zobaczymy też, że zróżnicowanie języka jest wciąż najmniejsze w tej części cyklu, w której cała trójka głównych bohaterów to Polacy. Z kolei największe zróżnicowanie idiolektów zauważamy teraz w ostatniej części Trylogii (zielony trójkąt).  

Sprawdźmy teraz, co dzieje się w znacznie późniejszym przekładzie.

This website has been optimised for 800x600.

© Jan Rybicki 2003